Tímamót.

Já góðir hálsar.

Það er mjög svekkjandi að eiga sáralitla peninga fyrir mat á þessum krepputímum. Kristjana og Svala eru reglulega boðnar í mat hjá tengdó. Því er ég oft ein heima á kvöldmatartímanum og á rosalega sjaldan mat. Nema morgunkorn. Ég á nóg af morgunkorni.

Það er samt pínu kósí að vera einn heima í myrkrinu. Þessa dagana geri ég lítið annað en að hlusta á Frank Sinatra og lesa.

Það er búið að gerast of mikið síðan í síðustu færslu. Ég er of löt við að blogga. Ég og góð vinkona mín, Carrie Bradshaw, vorum of uppteknar saman. En núna hef ég lokið að horfa á allar seríurnar, bíómyndina og lesa bókina.

Næstu bækur á dagskrá eru þá Glerkastalinn, Brautryðjandinn og Tegurheftið.

Ef ég stikla á stóru um afdrif mín síðustu daga þá er það óvissuferð Jónatan, óperusýning með Kalla, árshátíðin, ratleikurinn mikli, vinna grilljón mikið, vera veik...

Ég er eiginlega bara hissa á því hvað ég fæ góðar einkunnir í skólanum miðað við hvað ég vinn mikið með skólanum. Ég fæ meira útborgað núna í vetur með skólanum heldur en ég var að fá í sumar. Ég tel það mjög óeðlilegt.

Við höfum reyndar ákveðið að flytja héðan af Klapparstígnum um áramótin. Leigan er alltaf að hækka og framboð á vinnu að minnka. Ég get ekki beðið eftir því að komast í ódýra kjallaraherbergið sem ég fann mér hjá háskólanum og þurfa ekki að vinna með skóla lengur. Þar er reyndar ekki hægt að opna glugga né komast á klósett eða í sturtu. Það verður bara áskorun að búa þarna. Svona survivor 101 Reykjavík.

,, Mig langar í nefið þitt. Það er svo sjaldgæft.'' - Sagði Helga, samstarfsmaður minn við mig í gær. Þennan hafði ég aldrei heyrt áður ...