Ljósaperuskortur.

Já góðir hálsar. Ég er að fara til Rhodos í útskriftaferð í sumar. Hlakka ekkert smá til. Þið megið búast við allmikilli umfjöllum um þann viðburð á næstu ... 195 dögum, þannig ég læt staðar numið hér núna, svo þið fáið ekki endanlegt ógeð.

En nú er komið að því. Þetta blessaða innflutningspartý verður loksins að veruleika næstu helgi. Ég stakk upp á því við alla að gefa mér bara klósettpappír, enda mikill þarfahlutur sem ég fatta aldrei að ég þurfi að kaupa. Reyndar hefði verið sniðugra að stinga uppá ljósaperum, enda eru 7 ljósakrónur hérna í íbúðinni, og það vantar svona 30 perur í þær allar samtals.

Þessi helgi var samt rosalega fín. Á föstudaginn fór ég beint í Rúmfatalagerinn eftir skóla og missti mig gjörsamlega. Ég keypti mér nýja sæng, kodda, púða, gardínur, stígvél, kertastjaka og hillu. Ég á að sjálfsögðu eftir að setja þetta allt upp, enda áttaði ég, kvenmaðurinn, mig ekki á því að það þyrfti kannski skrúfur og nagla til að koma þessu fyrir. Ég á hvorugt.

Svo hitti ég Ragnheiði, Freyju og Ylfu í Kringlunni og við fengum okkur að borða saman. Svo kíktu þær aðeins á íbúðina mína og skelltu sér svo bara heim á Akranesið snemma. Þá kíktu Perla og Hulda í vídjókúr með nammi og snakksósu. Við vorum samt allar mjög þreyttar og slúttuðum partýinu um eittleytið.

Ég var að vinna í Eymundsson á laugardaginn, og það stendur alltaf fyrir sínu. Ég fæ ekki leið á þessari vinnu, enda fýla ég mig rosalega vel. Mömmu og frænku minni lítast samt ekkert á að ég sé að vinna allar helgar. Þeim finnast ég föl og slöpp og vilja að ég fái mér vinnu uppá Akranesi. Málið er bara það, að ég hef ekki efni á að leigja í bænum ef ég vinn ekki allar helgar, og það er ekki nein góð vinna í boði á Akranesi. Það inniheldur allt það sama. Sjoppa, búð eða pítsastaður. Nei takk í öllum tilfellum.

Á laugardagskvöldið var svo kíkt í partý heim til Maríu með Salvör, og það var æðislegt að hitta stelpurnar aftur, enda langur tími liðinn síðan síðast. Engin af okkur ætlar að vinna aftur í Ölver í sumar. Ástæðan fyrir því er fyrst og fremst peningagræðgi. Eftir það kíkti ég í afmælið hennar Rebekku, bekkjarsystur minnar. Þar var rosalegt fjör og ég skemmti mér konunglega. Eftir það var bara haldið niður í bæ og síðan gistu Ylfa og Dagný hjá mér.

Ég hitti reyndar fasteignasalann minn á Pronto um nóttina, en kallinn var að djamma. Hann tilkynnti mér það að hann hafði selt íbúðina mína fyrr um daginn, en ég vissi það reyndar. Ég var að sjálfsögðu rosalega glöð. Ég keypti íbúðina á 18 milljónir, en seldi hana á 19,6 milljónir, fjórum mánuðum síðar, akkurat þegar markaðurinn er við það að hrynja.

En Adam var ekki lengi í paradís. Venni páer, fasteignasalinn minn knái, hringdi í mig áðan og sagðist því miður verða að tilkynna mér það, að fólkið sem ætlaði að kaupa fékk ekki greiðslumat. Svo íbúðin er ekki seld. En samt, næstum því. Ég varð pínu leið, en það þýðir ekki annað en að vera bjartsýnn.

Einhver vísindamaður er búin að reikna það út, að þetta verði leiðinlegasti dagur ársins. Í byrjun hélt ég að hann hefði rangt fyrir sér. Skóladagurinn var með öllu ágætur. Ég fékk frí í leikfimi og krufði smokkfisk. Fór svo á fund með Heimsferðum og bý til einhver skjöl fyrir Rhodos, eins og sönnum ritara ber að gera. Og svo fæ ég þetta símtal. Kannski að þetta verði bara leiðinlegasti dagur ársins. Hver veit.

Söngvaballið á fimmtudaginn. Ég hlakka til.

Ég þarf að fara í Bónus á morgun. Ég á engan mat. Bara grænmeti.

,, How many times do I have to tell you guys, A FRIKKIN TWELVE GAUGE, gosh! " - Napoleon Dynamite ...