Sársauki.

Já góðir hálsar. Lífið getur stundum verið einn samfelldur sársauki. Ég fékk að upplifa það á fimmtudaginn. Úff.

Það var busun. Við vorum að hlaupa. Og ég datt. Eða réttara sagt, skall í jörðina með andlitið á undan. Það var ógeðslega vont, en af því ég var grýla, og maður tollerar bara einu sinni á ævinni, þá varð ég að standa upp og halda áfram að öskra.

Ég var með gerviblóð í kring um munninn, en eitthvað af því var reyndar alvöru.

Það var ógeðslega gaman að busa og vera í tóga og allt það. En eftir að ég var búin að sinna hlutverki mínu sem grýla lét ég eiginlega bara undan sársaukanum og hélt mig til hlés. Fór að taka myndir. Eftir að síðasti businn var tolleraður fór ég beint uppá skrifstofu og bað um plástur. Vinstri fóturinn var eitt stórt brunasár, sá hægri samanstóð af tveim minni stykkjum, vörin sprungin og kjálkinn bólginn.

Konan á skrifstofunni átti engan plástur sem var nógu stór. Ég sat þá bara í stól inná skrifstofu að þrífa brunasárin með spritti og barðist við tárin það sveið svo. Busarnir þurftu þá náttúrulega að streyma inn á skrifstofu med det samme og spyrja mig hvað hafi gerst. Ég var alveg einstaklega sorgleg. Ennþá ófrýnileg, eins og grýlum sæmir, með risastóran kökk í hálsinum að segja öllum að það væri allt í lagi með mig. Djöfull leið mér kjánalega.

Mér var svo illt í fætinum allan daginn og allt kvöldið, og er reyndar enn, að ég gat eiginlega ekki skemmt mér nógu vel á busaballinu eða neitt.

Daginn eftir gerði ég lítið annað en að fara í skólann og svo á Akranesið. Það var líka leiðinlegt.

Það er einhvern veginn allt frekar leiðinlegt þessa dagana. Held að það hafi eitthvað að gera með það að ég er veik. Fæ að vita það eftir helgi hvort þetta sé salmonellusýkning eður ei. Ef salómón hefur ekki látið á sér kræla vill doksi setja mig í ristilspeglun.

Lífið er eintómt partý.

Maður má samt ekki vera veikur. Maður þarf að vinna til að geta borgað leigu til að geta verið í skóla. Þótt maður hafi varla orku í hvorugt. Þetta er orðin einn helvítis vítahringur.

Það kom blaðamaður frá Mogganum í fyrradag og tók viðtal við mig, Svölu og Kristjönu. Viðtalið á að birtast í aukablaði Morgunblaðsins sem heitir heimili og hönnun. Það á meðal annars að birta mynd af herberginu mínu, það var víst svo flott ...

Tók upp stuttmynd á miðvikudaginn fyrir kvikmyndagerð. Það var ógeðslega gaman. Minnti mig á gömlu góðu tímana þar sem tónlistarmyndböndin Call on me og Worries of the world voru gerð. Og svo auðvitað stuttmyndin Netjuský.

Það var samt gaman að vinna í dag. Ég vissi svo mikið sem fólk var að spyrja um. Og ég var ekki að afgreiða. Bara að ganga frá bókum. Það er gaman að leika bókanörd.

Annars ætla ég að eyða laugardagskvöldinu í að læra.

,, Drink the pain away.'' - Klárlega setning fimmtudagsins ...