Sólarvörn.

Ég er alltaf á leiðinni að blogga. Finnst bara stundum eins og ég hafi ekkert til að segja við heiminn lengur.

Það er sumar. Líður samt smá eins og það sé það ekki.

Ég geri lítið annað en að vinna og vera pirruð þegar ég er í fríi. Ég þarf alltaf að hafa ofan af fyrir mér. Það gengur ekkert allt of vel stundum. Maður þarf alltaf að hafa eitthvað að stafni, annars fer maður bara að hugsa um brunann og allt það sem er leiðinlegt. Og það vill maður náttúrulega ekki. Ég er samt hætt að geta lesið bækur. Get bara horft á sjónvarp eins og andlaus hjólbarði. Þá þarf maður sko ekkert að nota heilann. Bara glápir og glápir.

Næsti vetur á að bera með sér betri tíma og blóm í haga. Þá fer ég á skólabekk í HÍ, að læra stjórnmálafræði og þýsku.

Vandamálið með næsta vetur er einfalt. Peningaleysi.

Ef ég fer til Danmerkur og verð þar eitthvað á flakki í allan ágústmánuð, þýðir það að ég á ekki eftir að eiga neinn pening þegar ég byrja í háskólanum. Af hverju ekki? Jú af því allur minn sparipeningur hefur farið í að kaupa hluti sem ég átti fyrir brunann.

Ég verð samt eiginlega að eiga pening, af því ég verð að flytja til Reykjavíkur. Ég bý hjá mömmu og pabba hérna á Akranesi í sumar, sem átti alltaf að vera millibilsástand, og er ágætt svosem. Málið er bara það að ég bý í örsmáu herbergi. Það kemst ekkert fyrir hérna inni nema rúm, sjónvarp og ein hilla. Það lifir enginn þannig.

Mig vantar skrifborð og minn eigin fataskáp og bækur og fallega hluti til að hafa í kring um mig.

Mig vantar að flytja í bæinn og fá minn eigin stað. Byrja upp á nýtt. Vantar samt líka pening til að kaupa mér alla þessa nýju hluti.

Það er of erfitt að vera fátækur námsmaður. Ekki misskilja, ég mun vinna helling með háskólanum í vetur eins og áður, ef ég fæ vilyrði fyrir vinnu áfram. En ég er samt í einhverjum fjárhagsörðugleikum hérna.

Það væri ljúft að geta bara siglt til Hawaii og setið á ströndinni allan daginn og þurfa ekki að hafa áhyggjur af neinu öðru en sólarvörn.

Eeeen. Lífið er tík.