Kuala Lumpur.

Það er svolítið langt síðan ég bloggaði síðast. Vúpsí.

Í dag er ég allavega í Háskólanum að læra stjórnmálafræði. Vísindaferðir og fyrirlestrar. Ég elska að hata það og ég hata að elska það. Ég er allavega komin með það viðbjóðslega mikinn skólaleiða að ég flý land þann 17.desember. Ég er búin að segja mig úr einum áfanga og er bara í 24 einingum núna. Hagfræði, félagsfræði, vinnulagi og íslenska stjórnkerfið. Orðið á götunni er að félagsfræðin verði killer próf. Það eru víst of margir nýnemar í félagsfræðingnum og það þarf að vera með klásus á þau. Við græðum á því í stjórnmálafræðinni, þ.e.a.s. við fáum smá ögrun í þessum prófum.

Samt ógeðslega fáránlegt að vera allt í einu bara að taka 3 jólapróf með nægan tíma á milli til þess að læra. Hvað er ég komin í?

En já. Ég mæti ekki vel í tíma. Það eina sem ég geri í þessum skóla þessa dagana er að skila inn ritgerðum og verkefnum. Læt það nægja. Sparka svo í skólaleiðann rétt fyrir próf, næ þeim öllum, fæ námslán og svo bara bless bless Ísland.

17.desember ... bara 1 mánuður og 10 dagar. Sjitt.

Ég er að fara að flytja til Austurríkis þá. Í 4 mánuði. Að vinna á veitingastað uppi í skíðabrekkunni í Austurrísku Ölpunum. Finnst það semí geðveikt. Búin að kaupa mér snjóbretti og allt.

Svo er planið að koma bara ekkert heim. Eins og staðan er í dag þá fer ég í smá evróputúr í apríl þegar vinnutörninni í Austurríki er lokið og enda í London 2.maí þar sem ég tek flugvél til Kuala Lumpur með nokkrum krökkum. Þá á að hefjast 4 mánaða reisa um Suð-austur Asíu og Ástralíu.

Við stoppum við í Malasýu, Tælandi, Búrma, Laos, Víetnam, Kambódíu, Indónesíu og endum á Gilli Gilli eyjum að kafa. Förum svo yfir til Ástralíu og verðum þar í 3-4 vikur. Það væri yfirnáttúrulega yndislegt að fá vinnu þar og koma ekkert heim fyrr en næstu jól. Verða úti bara í heilt ár. Það er alveg komin tími á það að maður fari að sjá heiminn svolítið. Þá á maður ekki svo mikið eftir. Bara Ameríkuna, suð og norður.

Er samt smá stressuð yfir þessum bólusetningarsprautum sem ég þarf að fá fyrir ferðina. Þær eru ógeðslega dýrar og ég er skíthrædd við að fá sprautur. Ég veit vel að ég verði að fá þær. Hef allavega lítinn áhuga á því að smitast af taugaveiki, lifrarbólgu eða mænusótt.

Ég er líka hrædd við skordýrin sem verða þarna. Og Kambódía er ekki öruggasti staðurinn í heiminum. Maður er bara spenntur með svona pínu drulluhræðslu á meðan. Má mann það?

Ég er samt svo viðbjóðslega full af tilhlökkun yfir þessu öllu saman. Flyt út af Vesturgötunni núna eftir viku. Spara smá pening áður en ég fer út. Jiii.

Svo fer maður alveg að verða komin með ógeð á þessum flutningum fram og til baka. Akranes-Reykjavík-Akranes ... Urgh.