Brunalykt.

Já góðir hálsar.

Bara 2 vikur eftir og þá er ég loksins farin í sumarfrí. Ég er gjörsamlega orðin heiladauð.

Ég hef ekkert mikið að segja.

Það er brunalykt af mér.

Ég stend frammi fyrir erfiðari ákvörðun.

Mér finnst ég dálítið týnd.

Finnst svo kaldhæðnislegt að ég sé sjálf að kenna stelpunum að leyfa Guði að hjálpa sér í gegn um erfiðleika þegar ég kann það ekki einu sinni sjálf.

Ásgerður er samt að koma. Lendir núna á eftir, sem þýðir að ég fæ að sjá hana einu sinni í sumar. Geðveikt ...

Ég hef ekki heimsótt gröfina hans pabba í einhver ár. Ég er með samviskubit. Maður á reyndar ekkert alltaf leið til Keflavíkur, en það er samt engin afsökun.

,, Ég er með heimþrá. Og við vorum í útilegu og pabbi og mamma voru alltaf eitthvað að grilla. Svo var verið að taka úr mér hálskirtlana og ég er svo hrædd um að hamsturinn minn springi!'' - Sagði eitt sumarbúðabarnið á milli ekkasoganna og táranna, hundfúl útaf þessu öllu saman ...