Örmögnun.

Já góðir hálsar.

Hafið þið einhverntíma upplifað augnablik í lífinu, þar sem þið eruð svo þreytt að ykkur langar helst að kasta ykkur í gólfið og gráta. Og þá erum við að tala um grát af einskærri örmögnun.

Ég er komin á þann tímapunkt.

Það er bara einn dagur og ein nótt eftir. Þá fæ ég frí, eftir að hafa unnið sleitulaust í 1 mánuð. Það er of mikið. Á þeim tíma hef ég einungis talað við móður mína í síma svona 10 sinnum. Ég er ekki mikil fjölskyldumanneskja.

Ég er orðin svo andlega uppgefin að ég hef engin orð eftir.

Það er búið að leiða mig, tala við mig, láta mig hugga sig, láta mig greiða sér, leika við mig og láta mig svæfa sig.

Ég get ekki meira.

Ummönnunarstörf eru ágæt ... upp að vissu marki. Pant ekki stunda það í framtíðinni.

Ég er farin að sofa. Læt mig dreyma um Smáralind, Die Hard 4 og írska daga.