Mesta blekking nútímans.

The Truth Behind the Fantasy of Pornby Shelley Lubben, former porn actress

Kynþokkafullar og íturvaxnar klámstjörnum eru kannski ein mesta blekking allra tíma. Treystu mér, ég veit það. Ég gerði þetta í langan tíma og ég gerði þetta því ég var gráðug í peninga. Ég var í rauninni ekki mikið fyrir kynlíf, og í rauninni langaði mig bara ekkert I það. Ég var meira fyrir flöskuna mína af Jack Daníels en þessa gæja sem mér var borgað að feika það með. Þar hafið þið það, engar af okkur klámstjörnunum líkar við það að leika í klámmyndum. Staðreyndin er sú, við hötum það. Við hötum að vera snertar og niðurlægðar af einhverjum illa lyktandi, sveittum ókunnugum mönnum sem eru alveg sama um okkur. Sumar af okkur hata þetta svo mikið að þú getur heyrt þær kasta upp milli atriða. Aðrar fara út í smók og reykja endalaust af Marlboro lights.

Þetta er kannski ekki alveg hugmyndin sem þú hefur um okkur. En Klámiðnaðurinn vill að þú haldir að við klámstjörnurnar elskum kynlíf. Iðnaðurinn vill að þú haldið að við njótum að vera niðurlægðar og smánaðar í hinum ýmsu viðbjóðslegu atriðum. Sannleikurinn er sá að við klámstjörnurnar höfum oftar en ekki mætt í sett og ekki vitað um ýmsar kröfur sem framleiðandinn vill að við gerum, og ef við erum ekki til er okkur sagt að fara án þess að fá borgað. Þá er annaðhvort að vinna, eða aldrei að fá vinnu aftur. Ég veit að þetta er okkar val, en sumar okkar þurftum á peningunum að halda. En málið er að þeir ráðskast með okkur, við neyddar og okkur hótað. Fyrir sumar okkar hefur afleiðingin verið HIV smit. Ég persónulega fékk herpes sem er ólæknandi smitandi sjúkdómur.. Ein vinkona mín í bransanum fór heim eftir langar tökur og skaut sig.. Hún er nú látin..

Ég held að ég geti pottþétt sagt, að þær konur sem ákveða að verða klámstjörnur, ólust ekki upp í heilbrigðu umhverfi sem börn. Og margar konur í þessum bransa viðurkenna það fúslega að þær voru kynferðislega misnotaðar, andlega kúgaðar, líkamlega barðar eða átt foreldra sem hugsuðu ekki nægilega um þær. Sumar þeirra var nauðgað af ættingjum eða misnotaðar af nágrannanum. Ég get sagt þér það að þegar við vorum litlar stelpur langaði okkur að leika okkur við dúkkur og verða mömmur, en ekki fá sveitta og stóra karla ofan á okkur. Þetta sama ofbeldi sem við upplifðum þá, upplifum við aftur þegar við leikum fyrir framan myndavélarnar, og við hötum hverja einustu mínútu. Oft notum við áfengi og eiturlyf til að deyfa okkur. Og því lengur sem við erum í bransanaum notum við meira og meira af þessum deyfilyfjum. Við lifum í stöðugum ótta við að smitast af eyðni og að smitast af einhverjum kynsjúkdómum. Framleiðendur klámmynda vilja gera þetta sem raunverulegast fyrir áhorfandann svo þeir leyfa okkur ekki að nota smokka.. Áhyggjur og kvíði að fá Herpes, syphilis, chlamydia og flr sjúkdómar er okkar daglega brauð. Við förum í test á mánaðarfresti, en við vitum að testin koma samt ekki í veg fyrir að við getum fengið þessa sjúkdóma. Og fyrir utan þetta allt þetta og sjúkdómana sem þú getur fengið með því að leika í klámmynd, þá eru margt sem við gerum sem er svo hættulegt. Margar okkar hafa bókstaflega eyðilagt líkama okkar og skaðað.
Þegar vinnudegi líkur hjá okkur klámstjörnunum, förum við heim og reynum að lifa eðlilegu lífi og eiga eðlileg samskipti í samböndum okkar. Málið er sumir af kærustum okkar eru svo afbrýðisamir að oft verðum við fyrir líkamlegu ofbeldi heima, Þannig í staðinn giftumst við oftast klámmyndaleikstjórum á meðan sumar kjósa lesbísk sambönd.

Þegar við eigum frí erum við eins og zombies / uppvakningar, með bjór í annarri hendi og skot í hinni. Við erum ekki mikið fyrir að taka til svo við búum við í drasli og ógeði. nema þegar við ráðum til okkar hreingerningakonu til að taka til eftir okkur. Klámmyndastjörnur eru eru heldur ekki bestu kokkar í heimi. Að panta inn mat er eðlilegt fyrir okkur, en í flestum tilfellum köstum við upp eftir að við borðum því við erum flestar með búlemíu.

Þær klámmyndstjörnur sem eiga börn.. þá erum við verstu mæður í heimi. Af engri ástæðu öskrum við á börnin okkar og lemjum þau.. Yfirleitt erum við dópaðar eða fullar og oftar en ekki er það í verkahring ungra barna okkar að pikka í okkur á gólfinu til að vekja okkur. Og þegar við fáum kúnna heim, læsum við börnin okkar inn í herbergi og segjum þeim að þegja.. Ég gaf dóttir minni símboða og sendi hana alltaf út.. og lét hana vita hvenær henni var óhætt að koma heim.
Sannleikurinn er sá að það er enginn dýrðarljómi í kringum klám, þetta er allt lygi. Ef að betur er að gáð þá er ýmislegt sem að klámiðnaðurinn vill ekki að þú sjáir. Sannleikurinn er bara sá að við klámleikkonur sjáum ekki fyrir endann á skömminni og sársaukanum, en við getum ekki hlotið endurreisn einar. Við þurfum ykkur konur og menn menn til að berjast fyrir frelsi okkar og færa okkur mannorð okkar aftur. Við þurfum á ykkur til að halda utan um okkur á meðan við grátum þangað til okkar djúpu sár læknast. Við viljum að þið hendið klámmyndunum sem við erum í til að hjálpið okkur að púsla lífum okkar aftur saman. Við þurfum á því að halda að þið biðjið fyrir okkur næstu 15 ár svo guð heyrir og gefi okkur endurreisn á okkar brotna lífi…
Ekki trúa lyginni lengur. Klám er ekkert annað en uppgert kynlíf og lygar á DVD diski.. Treystu mér.. ég veit!!!

Þetta bréf er tileinkað öllum þeim klámstjörnum sem hafa fengið HIV, dáið af völdum eiturlyfja eða fyrirfarið sér…

Bréfið skrifar kona að nafni Shelley sem er fyrrverandi klámstjarna og vændiskona. Henni tókst að snúa lífi sýnu til betri vegar og hefur nú helgað líf sitt því að hjálpa þeim sem hafa orðið fyrir kynferðislegri áreitni. Hún afhjúpar á sláandi hátt hvernig raunveruleiki margra klámstjarna er, sem algerlega sýnir fram á það að klámstjörnur eru mesta blekking nútímans.. Hvað finnst þér?