Tossi!

Já góðir hálsar. Prófatörnin er hafin. Eitt búið, sjö eftir.

Efnafræðin var ekkert létt. Samt ekkert fall. Enginn skilaði inn prófinu fyrren bjallan hringdi.

Er búin að vera mjög upptekin í dag. Hef ekkert komist í að læra og það er að koma kvöldmatartími.

Líffræðin verður bara tekin í kvöld. Ójá.

Ég er víst í tossabekknum í árgangnum. Allavega að sögn vissra prestafkvæma.

Málið er að ég hef staðið frammi fyrir miklu vandamáli síðustu tvær annir. Ég er á náttúrufræðibraut, samt hata ég raungreinar. Hvað gera bændur þá? Úrræðin í MR eru alls ekki mörg. Þau eru:

1. Að fara á málabraut.
2. Að fara á eðlisfræðibraut 2.
3. Að fara á viðskipta- og hagfræðibraut.
4. Að skipta um skóla og fara í gegn um allt vesenið sem fylgir því.

Þá skulum við meta kostina. Ég hef prófað málabraut. Fannst það ekki nógu krefjandi. Þar að auki þyrfti ég að fara niður um ár til að læra upp alla latínuna og verða ári á eftir í skóla. Ekki séns.

Ég er búin að prófa eðlisfræðibraut 2. Gallinn var sá að eðlisfræði er raungrein og því miður uppistaðan í náminu.

Ég er einstaklega hrifin af kosti númer þrjú. Gallinn er sá að þessi braut er ekki kennd í MR. Bara málabraut og náttúrufræðibraut.

Kostur númer fjögur. Hversu oft ég hef íhugað þennan kost er ekki hægt að henda reiður á. Niðurstaðan hefur samt ætíð verið sú að MR er bestur og eftir að hafa stundað nám þar er enginn annar skóli samboðin þeim erfiðleikastuðli sem þar er við lýði.

Þar af leiðandi er ég í "tossabekknum".

Ég hugsaði nefnilega með sjálfri mér að lífið væri ekki þess virði að pína sig áfram í einhverju sem þér finnst leiðinlegt. Þessvegna læt ég pína mig áfram í því sem mér finnst leiðinlegt, bara í því minnsta mögulega magni sem náttúrufræðibrautir í MR bjóða upp á.

Ég kýs að lifa á fornri frægð og varpa spurningunni fram um það hver dúxaði í grunnskóla hérna fyrir nokkrum árum síðan ...

Svarið við þeirri spurningu gefur mér alltaf smá hughreystingu. Ég er ekki tossi.

,, Líf sérhverrar manneskju er vegur heim til hennar sjálfrar. '' - Hermann Hesse ...