Bitte schön.

Jæja þá. Vinnan er byrjuð. Við vorum öll beðin um að byrja fyrr, svo ég fékk bara 1 dag á snjóbretti.

Við þurfum að vakna uppúr 7 og vera komin í skíðalyftuna korter í átta. Maður situr svo í henni, deyjandi úr hræðslu, í svona 10 mínútur, og þá er maður komin 2300 metra upp. Þar er Giggijoch.

Við Sigga og Maggi erum öll küchenhilfe, sem ég kýs að þýða sem eldhústíkur. Við erum reyndar mjög fínt klædd í vinnunni, öll í kokkagöllum og með svuntu og kokkahatt. Enda fimm stjörnu veitingastaður, það þýðir ekki annað. Dagurinn byrjar á því að við gerum annaðhvort salat eða lúxus langlokur (á einni langloku eru t.d. 7 hráskinkusneiðar). Svo fer maður í hádegismat. Maturinn er frír í hádeginu, og ég var búin að hugsa mér gott til glóðarinnar og ætlaði bara að gúffa í mig þessum dýrindis ókeypis mat. En ég er svo matvönd að mér finnst þessi matur bara ógeðslegur. Og hann er það eiginlega bara. Svo maður er frekar svangur bara allan daginn.

Eftir hádegismat förum við sitt í hvora áttina. Sigga fer á 1.hæð á veitingastaðinn í að skammta súpu og Maggi gerir það sama bara á 2.hæð. Ég er eldhúshjálparinn. Þeir vita víst að ég hef unnið áður í eldhúsi og vilja endilega hafa mig þarna, en ég vil frekar vera á veitingastaðnum. Þótt að gallinn fari mér vel hef ég núll áhuga á matargerð. Það er alltaf brjáluð törn hjá okkur um og uppúr hádegi. Svo um 3 leytið er það eiginlega alveg búið og þá taka við 2 klukkustundir af þrifum og ganga frá öllu. Þetta er svona allt í lagi vinna. Bara svolítið mikið.

Tungumálaörðugleikarnir eru líka að segja til sín. Þarna talar enginn ensku af viti og við erum að reyna að gera okkur skiljanleg á þýskunni en það gengur hægt. Kemur nú samt með tímanum þegar það er ekkert annað í boði nema harkan sex. Maður er alltaf að læra ný og ný orð og þetta verður alltaf betra og betra.

Maður er komin úr vinnunni um hálf sex leytið og þá getur maður annaðhvort tjillað inní íbúð eða kíkt á djammið. Hér er alltaf djamm, hvort sem það er virkur dagur eða helgi. Það er alveg að bjarga þessari ferð hvað það er gaman á bretti, frábærir krakkar að vinna með manni og geðveikt djamm. Maður er alltaf að kynnast nýju fólki og allir rosalega hrifnir af því að maður sé frá íslandi. Halda sko að maður sé vanur kuldanum hérna, því hann sé nú verri heima. Því er nú af og frá. Ég get allavega andað eðlilega heima á Íslandi án þess að fá kul lengst niður í lungu. Nei ég segi svona ...

Hlakka sjúklega til að fara á bretti næsta sunnudag, eftir 5 daga. Ég og Sigga áttum að vera í fríi á aðfangadag, en það vantaði fólk og maður segir ekkert nei við vinnu hérna. Svo við erum að vinna 7 daga í röð. En peningarnir skipta máli, svo er víst.

Ég hef samt enga trú á því að ég nái að fara í þessa Asíureisu mína strax eftir þetta. Það er lúmskt dýrt að halda sér uppi hérna. Þótt maður sé í fríu fæði og húsnæði þá bara borða ég ekkert hvað sem er, og það er fljótt að telja.

Annars er allt gott að frétta af okkur öllum. Erum bara að njóta þess að vera hérna, læra þýskuna á fullu og vinna og djamma af okkur rassgatið. Maður verður örugglega fljótur að koma sér upp einhverri rútínu.

Ég er farin að taka vítamín og lýsi á morgnana til að koma mér í gegn um þetta og það er klárlega að hjálpa til. Úff.

En ég ætla núna uppí rúm að lesa nýjustu bókina hennar Yrsu sem ég fékk í jólagjöf. Þessi bók sko ...

,,Af hverju ertu að vinna í eldhúsi þegar þú ert svona mikið menntuð? " - Spurði Þjóðverji mig á djamminu í gær. Veistu, ég hef bara ekki hugmynd ...