Í ljósum logum

Já góðir hálsar. Lífið hefur ekki verið mjög afdrifaríkt uppá síðkastið. Íslenskukennarinn minn elskar minn enn, ostaslaufurnar í Kakólandi eru enn á sínum stað og strætóferðirnar alltaf jafn skemmtilegar. Reyndar er ég orðin atvinnulaus. Það er allt og sumt.

Þegar ég var að koma úr skólanum kl. 14 í dag heyrði ég í þessum rosalegu sírenum. Ég athugaði málið ekkert betur, enda ekki sjaldan sem þau hljóð berast um borgina. Þess í stað fór ég niður í Cösu og byrjaði að læra undir vorprófin, enda veitir ekki af. Þegar ég hélt svo heim á leið var þessi rosalegi reykur um alla Lækjargötu. Það var kviknað í miðbænum. Fáránleg sjón. Allur þessi eldur. Yfir 100 áhorfendur, sjónvarpsupptökulið, 4 slökkviliðsbílar, sjúkrabílar og lögreglubílar. Allir búðaeigendur á Laugavegi voru á götum úti, agndofa af undrun og strætókerfið lá niðri, enda Lækjargatan mikilvægur áningastaður fyrir yfir 10 strætisvagna.

Gangaslagurinn verður kannski ekki í ár vegna þess hvað gerðist í fyrra. Mikil synd.

Ég og Lára vorum að leigja bústað helgina áður en vorprófin byrja. Þar verður sko lært.

Lára ætlar svo að bjóða okkur vinkonunum í mat í kvöld. Það verður æðislegt. Einhverjar fara svo á Pendulum. Nennti ekki að standa í því að redda mér skílríkjum. Þekki enga kvenkyns 20 ára dökkhærða krulluhausa.

Ég er hætt að naga neglurnar. Ég skil ekki hvernig mér tókst það.

Við svöruðum kennslukönnun í dag. Þyri fékk falleinkunn.

Núna ætla ég að læra aðeins, enda ekki langt í prófin.

,, Ekki tempta mín.'' - Sagði ég um daginn, ómeðvituð um það að ég hugsaði á ensku ...