Árið á enda.

Jæja þá er þessu ömurlegasta ári lífs míns að ljúka. Ég get ekki lýst því hversu góð tilfinning það er. Þetta eru kaflaskil í lífi mínu og ég finn það á mér að árið sem er að koma verði það bestasta sem til er. Það á bara að vera það!

Ég er að hlusta á "Lífið er yndislegt" og er að hugsa til þess hversu lífið er yndislegt í augnablikinu. Ég er að elska þetta.

Það sem stendur uppúr á árinu er klárlega tvítugsafmælið mitt og Huldu, fiðluballið, útskriftin, Berlínarferð okkar systkinanna og þjóðhátíð. Þessi Austurríkisferð er svo að toppa það allt!

Hér eru allir að sprengja flugelda og ég er komin úr sturtu. Svo ég segi bara gleðilegt nýtt ár elsku kútarnir mínir. Sjáumst hress í sumar því þetta verður frábært sumar! Elska ykkur öll og langar að senda öllum stórt knús.

Gleðilegt nýtt ár.
Takk fyrir mig.

Frohe Weinachten

Já elsku kútarnir mínir, þessir 11 dagar sem ég hef verið hér hafa verið svo fljótir að líða að ég trúi því varla. Bara 3 mánuðir og 20 dagar eftir, eða eitthvað þvíumlíkt.

Jii. Ég er ekki búin að blogga svo lengi að það er svo mörgu að segja frá að ég varla nenni því. En.

Ég var svolítið að bregðast of illa við þessum mat sem við fáum gefins. Ef við borðum ekki matinn sem er í hádeginu megum við fá spaghetti eða góðar samlokur eða eitthvað í staðinn, og svo er alltaf eitthvað af þessu sem maður borðar. Eða allavega smakkar, svo maturinn er alveg að reddast. Maður er allavega hættur að vera sísvangur. Mér tókst meirasegja að útskýra fyrir Söndru á þýsku að ég væri ekki beint grænmetisæta, en mér þætti kjöt og fiskur bara einfaldlega vont. Það skildist furðu vel. Nicht gemüse.

Ég er orðin svo sleip í þýskunni að það ætti að vera ólöglegt. Eða svona. Ég reyni að tala eins mikið og ég get á þýsku, en þjóðverjarnir vilja ólmir læra ensku, þannig við hjálpumst bara að við þetta. Ég þarf samt alveg smá stund til að hugsa setningarnar í huganum áður en ég segi þær, og svo er ég leiðrétt ef ég segi eitthvað vitlaust. Mjög gott fyrirkomulag!

En allavega. Fyrstu vinnudagarnir voru náttúrulega bara helvíti á jörðu og við vorum sjúklega svartsýnar ég og Sigga. En svona í alvöru, þá var það bara svona byrjenda-tungumála-nýtt-örðugleikar. Við unnum 8 daga í röð og fengum svo frí í gær og maður saknaði þess bara liggur við að mæta í vinnuna. Ekki misskilja mig, það var yndislegt að fá að sofa smá út og fara á bretti, en samt smá leiðinlegt að hitta ekki fólkið. Það er lúmskt skemmtilegt. Svo það er allt mjög gott að frétta úr vinnunni. Alles gut.

Á aðfangadag unnum við öll til 5 og fengum svo glühwein og heitar hnetur og allir óskuðu hvort öðru gleðilegra jóla. Svo fórum við íslendingarnir saman út að borða á Dominiques. Það var ekkert svaka fensí, en við höfðum ekki beint efni á neinu fínna. Svo þetta var bara kósí. Áttum langan kvöldmat og spjölluðum helling saman. Gengum svo hringinn og sögðum hvort öðru hvernig aðfangadagskvöldið hefði verið hjá okkur ef við hefðum verið á Íslandi. Sjúklega krúttlegt.

Svo hafa jólin bara farið í vinnu, kúr, djamm, félagsskap, almenn skemmtilegheit og the Grinch. Ekki beint eins jól og maður á að venjast, en það er líka bara allt í lagi að prufa stundum eitthvað annað.

Annars þá var ég í fríi í gær. Fór á bretti. Aðal mannskapurinn er mættur og það er allt troðið af fólki hérna. Ríku fólki. Það er allt klætt í sjúklega dýran fatnað og splæsir í hvað sem er. En allavega. Ég fór á bretti. Fór fyrstu ferðina niður, og það tók mig bara hálftíma! Miðað við að síðasta ferð tók okkur Siggu 2 og hálfan tíma, þá verð ég að segja að bæting um 2 klukkutíma sé bara nokkuð góð.

Á annarri ferðinni minni niður fannst mér ég vera orðin svo góð að ég þorði að fara hratt á brettinu. Sem að sjálfsögðu endaði með því að ég gat ekki lengur stöðvað mig og flaug framfyrir mig. Lenti harkalega á bringunni og smallaði hausnum í jörðina. Var að sjálfsögðu með hjálm, sem bjargaði öllu, enda hefði ég rotast hefði hans ekki notið við, þetta var það gott högg. Ég missti andann í góða stund og var lengi að jafna mig, greyið. Er svo búin að vera að drepast í hálsinum í allan dag, og gæti vel trúað að ég væri smá tognuð í honum. Svo ekkert meira bretti næstu vikuna allavega. Annars er næsta fríið mitt á nýársdag með Siggu, Óskari og Jakobi. Gæti reyndar vel verið að maður myndi kíkja smá á bretti þá. Kemur í ljós.

En það er allt bara stórgott að frétta af mér, ég hef ekki undan neinu að kvarta. Hér er allt eins gott og á verður kosið og ég er að njóta þess að vera hérna í botn. Gunnar ætlar svo kannski að koma hingað um páskana. Wünderbar.

Annars ef einhver vill koma að heimsækja okkur frá Íslandi þá er það lítið mál, ég er ein í 2ja manna íbúð svo nóg er um plássið.

Ég er að elska lífið. Kannski bara fyrir utan hálsmeiðslin í augnablikinu og pissið mitt. Það er eiginlega bara neon-gult. Veit ekki alveg hvort það sé útaf B-vítamíninu eða hvað, en ég reyni að drekka eins mikið af vatni og ég get. Vonum að þetta lagist á næstunni ...

Annars ætla ég að lesa smá í Horfðu á mig og fara svo að sofa snemma. Ekki veitir af. Geislakogul brettaskemmtunin er á næsta leyti ásamt áramótunum svo það er nóg um að vera hérna.

En þangað til næst, eigið góða daga =)

,, Johanna, hast du Zeit oder? " - mjög algeng spurning ...

Bitte schön.

Jæja þá. Vinnan er byrjuð. Við vorum öll beðin um að byrja fyrr, svo ég fékk bara 1 dag á snjóbretti.

Við þurfum að vakna uppúr 7 og vera komin í skíðalyftuna korter í átta. Maður situr svo í henni, deyjandi úr hræðslu, í svona 10 mínútur, og þá er maður komin 2300 metra upp. Þar er Giggijoch.

Við Sigga og Maggi erum öll küchenhilfe, sem ég kýs að þýða sem eldhústíkur. Við erum reyndar mjög fínt klædd í vinnunni, öll í kokkagöllum og með svuntu og kokkahatt. Enda fimm stjörnu veitingastaður, það þýðir ekki annað. Dagurinn byrjar á því að við gerum annaðhvort salat eða lúxus langlokur (á einni langloku eru t.d. 7 hráskinkusneiðar). Svo fer maður í hádegismat. Maturinn er frír í hádeginu, og ég var búin að hugsa mér gott til glóðarinnar og ætlaði bara að gúffa í mig þessum dýrindis ókeypis mat. En ég er svo matvönd að mér finnst þessi matur bara ógeðslegur. Og hann er það eiginlega bara. Svo maður er frekar svangur bara allan daginn.

Eftir hádegismat förum við sitt í hvora áttina. Sigga fer á 1.hæð á veitingastaðinn í að skammta súpu og Maggi gerir það sama bara á 2.hæð. Ég er eldhúshjálparinn. Þeir vita víst að ég hef unnið áður í eldhúsi og vilja endilega hafa mig þarna, en ég vil frekar vera á veitingastaðnum. Þótt að gallinn fari mér vel hef ég núll áhuga á matargerð. Það er alltaf brjáluð törn hjá okkur um og uppúr hádegi. Svo um 3 leytið er það eiginlega alveg búið og þá taka við 2 klukkustundir af þrifum og ganga frá öllu. Þetta er svona allt í lagi vinna. Bara svolítið mikið.

Tungumálaörðugleikarnir eru líka að segja til sín. Þarna talar enginn ensku af viti og við erum að reyna að gera okkur skiljanleg á þýskunni en það gengur hægt. Kemur nú samt með tímanum þegar það er ekkert annað í boði nema harkan sex. Maður er alltaf að læra ný og ný orð og þetta verður alltaf betra og betra.

Maður er komin úr vinnunni um hálf sex leytið og þá getur maður annaðhvort tjillað inní íbúð eða kíkt á djammið. Hér er alltaf djamm, hvort sem það er virkur dagur eða helgi. Það er alveg að bjarga þessari ferð hvað það er gaman á bretti, frábærir krakkar að vinna með manni og geðveikt djamm. Maður er alltaf að kynnast nýju fólki og allir rosalega hrifnir af því að maður sé frá íslandi. Halda sko að maður sé vanur kuldanum hérna, því hann sé nú verri heima. Því er nú af og frá. Ég get allavega andað eðlilega heima á Íslandi án þess að fá kul lengst niður í lungu. Nei ég segi svona ...

Hlakka sjúklega til að fara á bretti næsta sunnudag, eftir 5 daga. Ég og Sigga áttum að vera í fríi á aðfangadag, en það vantaði fólk og maður segir ekkert nei við vinnu hérna. Svo við erum að vinna 7 daga í röð. En peningarnir skipta máli, svo er víst.

Ég hef samt enga trú á því að ég nái að fara í þessa Asíureisu mína strax eftir þetta. Það er lúmskt dýrt að halda sér uppi hérna. Þótt maður sé í fríu fæði og húsnæði þá bara borða ég ekkert hvað sem er, og það er fljótt að telja.

Annars er allt gott að frétta af okkur öllum. Erum bara að njóta þess að vera hérna, læra þýskuna á fullu og vinna og djamma af okkur rassgatið. Maður verður örugglega fljótur að koma sér upp einhverri rútínu.

Ég er farin að taka vítamín og lýsi á morgnana til að koma mér í gegn um þetta og það er klárlega að hjálpa til. Úff.

En ég ætla núna uppí rúm að lesa nýjustu bókina hennar Yrsu sem ég fékk í jólagjöf. Þessi bók sko ...

,,Af hverju ertu að vinna í eldhúsi þegar þú ert svona mikið menntuð? " - Spurði Þjóðverji mig á djamminu í gær. Veistu, ég hef bara ekki hugmynd ...

Heimsmet.

Jæja þá. Maður er víst mættur til Sölden eftir allmikið ferðalag.

Það byrjaði á fimmtudagsmorgni. Ég, mamma og amma lögðum af stað til Keflavíkur um morguninn. Heimsóttum Sigrúnu frænku í Keflavíkina og leiðið hans far. Svo var haldið út á flugvöll. Var komin þar um hádegi og það voru víst fellt nokkur tár við check-innið. Indælt. Ég var með risastóran sjópoka, handfarangur dauðans og snjóbrettið. Þetta var sem betur fer ekki nema 21 kg svo engin yfirvigt hér á bæ. Ég ákvað að drífa jólakortin af á flugvellinum sem ég var búin að trassa að skrifa. Það voru 20 stykki drifin af á korteri, þá var barasta komið final call á hliðið og ég varð að hlaupa um borð. En það náðist.

Mætti svo á lufthavnen í Kaupmannahöfn og vissi ekkert hvar ég átti að sækja snjóbrettið, þar sem það flokkaðist undir odd-sized baggage. Það var smá vesen. En Gunnar var komin að ná í mig og við ákváðum að leigja skáp undir dótið mitt á flugvellinum. Ekkert vit í að vera að dröslast með milljón töskur Kaupmannahöfnina þvera og endilanga fyrir 14 klst stopp.

Svo fórum við út að borða systkinin. Náðum að spjalla helling eins og gengur og gerist. Fundum sjúklega fínan veitingastað, café ciao. Þar var viðráðanlegt verð á mat fyrir Íslending með verðlausa peninga. Svo skruppum við í nýju íbúðina hennar Ásgerðar, sem er alveg yndislega kósí. Fengjum jólate og það var meira spjallað. Svo var farið á A.F. Bejersvej og sofið í 2 klst áður en við þurftum að leggja af stað aftur upp á flugvöll. Ég var þreytt. Það var viðbjóðslega mikið af fólki á flugvellinum. Bæði voru jól og loftlagsráðstefna. Ég rétt marði flugið þrátt fyrir að hafa mætt vel fyrir flug.

Ég átti flug til Hamburg, og þurfti svo að ná tengiflugi til Innsbruck. Þegar upp í þessa litlu fokker vélina var komið var okkur tilkynnt það að við hefðum bara 4 mínútur til að fara í loftið áður en flugvellinum yrði lokað og óvíst að við myndum ná því. Þessu var Obama hægt að kenna um, en það átti að loka flugvellinum 30 mínútum áður en hann lenti í Köben og 30 mínútum eftir það. Þannig annaðhvort myndum við ná þessu á 4 mínútum, eða ég myndi missa af fluginu til Austurríkis. Það var panic. En að lokum var okkur gefið fararleyfi. Guði sé lof.

Ég rétt marði tengiflugið. Þessi flugvöllur í Hamburg var stór. Þegar ég kom upp í næstu vél var þreytan farið að segja til sín og ég sofnaði áður en flugfreyjan náði að fara yfir öryggisreglurnar. Svo vaknaði ég bara við harða lendingu. Var smá þreytupirruð, en um leið og ég steig út úr vélinni í Innsbruck og horfði á fjöllin þá hvarf sá pirringur eins og dögg fyrir sólu. Það er svo rosalega fallegt þarna að ég get ekki lýst því. Fjöllin hérna eru þakin jólatrjám og snjó og brattari en fjöllin á Vestfjörðum. Ólýsanlegt.

Ég var Palli var einn í heiminum á flugvellinum í smá stund þar sem ég hafði ekki hugmynd hvernig ég ætti að koma mér þessa 80 km til Sölden. Endaði svo á því að borga 45 evrur fyrir Ötzi shuttle. Vúps.

En ég var komin til Sölden kl. 15 á föstudeginum. Kom ekki bara í ljós að í þessu 5 hæða húsi sem við starfsmennirnir gistum í, þá er ég eina manneskjan í öllu húsinu sem sef ein í 2ja manna íbúð. Það er indælt. Nóg af plássi, ekkert vesen. Bara ég.

Svo fór næsti sólarhringurinn bara í það að labba bæinn þveran og endilangan, redda interneti, nýju símanúmeri, klósettpappír, mat, snjóbrettahjálm og gleraugum, skíðapassa og bara nefndu það. En allir snúningar voru kláraðir um hádegið og þá ákváðum ég og Sigga að skella okkur á bretti. Við tókum skíðalyftuna upp á Giggijoch svæðið. Sú ferð var án efa ein sú hræðilegasta sem ég, lofthrædda manneskjan, hef upplifað. Ég hélt mér í það sem ég gat og reyndi að tala hughreystandi til mín á meðan Sigga hló af vitleysunni í mér. Þetta er samt svo bratt og ef skíðalyftan sem þú ert í dettur af línunni, þá eru fleiri hundruð metrar niður á fast land. Ég var hrædd.

En við komumst lifandi af, hittum yfirmanninn okkar á Giggijoch restaurant og áttum við hann spjall. Hann bað okkur öll um að byrja á morgun, en ég átti ekki að byrja fyrren hinn daginn. Svo það verður víst lítið um bretti fyrr en eftir 6 daga. En já. Svo verð ég að vinna með Siggu og Magga inni í eldhúsi. Við fáum kokkahúfur, kokkagalla og svuntu. Svo verða Jakob, Óskar og Ingó að taka af borðum og Perla á kassa. Vinnum 6 daga vikunnar frá 8-17 og frítt fæði í vinnunni.

Þá var komið að því að við Sigga renndum okkur niður á brettinu. Hvorugar höfðum við stigið á bretti í 2-3 ár, svo þetta varð vægast sagt fróðlegt. Giggijoch er 2300 metra uppi, og það tók okkur 2 og hálfan tíma að renna okkur niður, á meðan það tók Perlu aðeins 10 mínútur. Það gæti hugsast að við höfum sett heimsmet á því að vera lélegar á bretti í dag. Mögulega. Ég vildi samt bara frekar fara varlega. Það var mikill klaki í fjallinu og þegar maður er algjörlega óreyndur og það er ekkert sem heitir barnabrekka, þá gildir bara eitt. Að reyna að drepa sig ekki.

En svo ákváðum við öll að fara á Kuck Kuck seinni partinn og djamma. Það var sjúklega gaman. Eignuðumst hollenska vini sem voru alltaf að hrópa Landsbankinn, Landsbankinn, Landsbankinn ... Vúps.

En nú er ég komin upp í herbergi með fat lip eftir að hafa opnað á mig hurð. Og ætla að reyna að hlaða inn fyrstu myndunum og skella mér svo í háttinn.

Þessi kuldi tekur alveg á. Þegar við fórum út í morgun var vont að geispa því kuldinn fór svo mikið í lungun. En annars er þetta bara æðislegt. Það er sjúklega fallegt hérna. Maður er með skemmtilegum krökkum og það er ekkert vesen á einu né neinu. Eini gallinn við þetta er að það má reykja hvar sem er svo maður er alltaf angandi af sígarettulykt. Ég á eftir að venjast því ...

Svo er íslenska krónan líka blóðug hérna. Við fáum náttúrulega ekki útborgað fyrren 1.janúar svo maður verður að reyna að þrauka þetta þangað til á ónýtum gjaldmiðli.

En 5 dagar í jólin gott fólk.

Sæl að sinni =)

P.s. aldrei fara í flug í hvítum bol og borða svo franskar með tómatsósu í flugstöðinni. Það er bara einfaldlega ekki góð hugmynd.

Ein Woche.

Það er vika í Austurríki.

Ég er orðin svo ótrúlega spennt að það er að verða óbærilegt. Hringdi meiraðsegja í icelandair í dag og reyndi að flýta fluginu mínu. Það kostaði bara hálfa hendina og nýrað með, svo ég verð bara að bíða. Og bíða.

Prófunum er lokið. Ég beilaði á síðasta prófinu mínu. Hef aldrei gert það áður og það er alveg sterk vísbending um það hversu viðbjóðslega mikinn skólaleiða ég er komin með. Finnst samt smá eins og ég sé að gefast upp, en 18 einingar fyrir önn sem þig langaði ekkert að vera í skóla er bara fínt. Ég er allavega byrjuð á þessu.

Þannig að ég ætla bara aðeins að beila á skólanum í bili. Koma mér til útlanda og átta mig aðeins á lífinu. Veit svo sem hvert ég stefni, bara spurning hvaða leið á að taka til að komast þangað.

Ég þarf samt virkilega frí frá lífinu. Árið 2009 er búið að vera það alversta sem ég hef upplifað og það er alveg komin tími á að því ljúki.

Það er svo sem líka öllu að ljúka núna. Árinu, sambandinu, skólagöngunni. Það er frekar spennandi að horfa fram á allavega næstu 4 mánuði þar sem ég er ekki skuldbundinn einu né neinu. Ég á ekki neitt, og ég þarf ekki neitt. Bara snjóbrettið, Austurríki og stelpurnar.

Veit ekki alveg hvernig ég á að ljúka þessari viku hérna á Íslandi. Þarf að kveðja alla og kaupa jólagjafir og skrifa jólakort og vera með fjölskyldunni. Fara til tannlæknis.

Minnir mig á það. Fór í fyrsta sinn á ævinni til kvensjúkdómalæknis í fyrradag. Mjög sérstakt að hafa gamlan mann athafna sig þarna niðri. Langaði alveg ekkert að fara, en ég varð að skreppa í krabbameinstékk. Svo fór ég líka í bólusetningu. Þetta var mjög erfiður dagur. Úff.

En það verður æðislegt að fá tíma til að vera í burtu frá öllu. Get ekki beðið. Ég held að þetta verði eins og Bernie segir, legendary.

Er að hlusta á Bon Iver og hann er nýja ástin í lífi mínu.

En litli ævintýraferðalangurinn er farin að sofa sig burtu frá prófastressinu og tilheyrandi.

Auf wiedersehen.

2 vikur.

Í dag er fimmtudagur. Það þýðir 2 vikur í brottför.

Eitt próf búið. Tvö eftir.

Félagsfræðin í gær var fín. Páfagaukalærdómur hentar mér alveg afskaplega vel. Marx, Durkheim og hnattvæðingin fengu að kenna á því. Tókst að handskrifa 9 blaðsíður um það í prófinu og ég get ekki neitað því að mér var orðið sjúklega illt í hendinni svona í lokin. En ég fékk mér kaffi og kanilsnúð í verðlaun eftir að hafa lokið prófinu, svo það var mjög góður dagur.

Íslenska stjórnkerfið er svo á mánudaginn. Maður veit alveg helling um þetta. Verður bara gaman að læra fyrir það.

Ég var samt á kaffihúsi í nokkra klukkutíma í dag að reyna að glósa fyrir hagfræði sem er síðasta prófið. Það gekk alveg ágætlega. Þessi grein gæti alveg verið skemmtileg ef maður myndi hella sér út í að læra hana. Bara nenni því voða lítið. Áhugi minn á Phillips kúrvunni og hagkvæmu gjaldmiðilssvæði er af mjög skornum skammti.

Ég flýg út 17.desember. Þá er planið að gista í Danmörku í 1 nótt og halda litlu-jól með Gunnari. Við ætlum út að borða saman og svo enda kvöldið í jólatívolíinu. Það verður örugglega sjúkt. Svo held ég bara áfram til Sölden morguninn eftir. Verð komin þangað um kvöldmatarleytið 18.desember. Þá hefur maður 2 frídaga til þess að snjóbrettast áður en vinnan byrjar.

Það verður mjög spes að eyða jólunum í útlöndum, en þetta er sem betur fer ekkert kanarí. Þetta eru alparnir og þar verður sko nóg af snjó. Meina, hvað er jólalegra en einmitt snjór?

Ég er að spá í að kúpla mig út úr tilverunni í kvöld og slaka bara aðeins á. Skrifa jafnvel jólakortin og fara í slakandi bað. Þessi próf, þrátt fyrir að þau séu nú ekki mörg, eru samt þreytandi. Maður kemst í svo vont skap alltaf á því að hugsa um þau.

Annars óska ég ykkur öllum gleðilegra prófa.

Endalokin nálgast.

Ég sit hér á bókasafninu á Tryggvagötunni með hálftóman kaffibolla og bókina Discovery of society opna fyrir framan mig. Hún er fín.

Ég er að rembast við að koma mér í prófagírinn. Það er ekki nema vika í próf og mér finnst það ógnvekjandi. Ég klára svo prófin eftir rúmar tvær vikur, svo þetta verður ekkert of hræðilegt. Maður hefur víst lent í því verra. Ég er ekki að hata það að vera að fara að klára þessa önn og komast í langþráð skólafrí.

Það er akkúrat mánuður í Aðfangadag. Þá verð ég stödd í Austurrísku Ölpunum að vinna. Planið er nú samt að taka með sér fínan kjól, malt&appelsín og finna jólatré einhverstaðar. Reyni samt að taka sem fæstar jólagjafir með mér út, enda er yfirvofandi yfirvigt farangursins míns óumflýjanleg.

Ég er komin með svo mikið ógeð á skóla. Ég er að taka mér tölvupásu eftir að hafa þraukað í gegn um 30 blaðsíður af 130. Slæmt.

Annars er þessi gella löngu byrjuð á að hlusta á jólalög og borða piparkökur. Það er svo móðins.

Ég vann mína síðustu vakt í Eymundsson í bili á sunnudaginn. Það er nú fínt.

Ég þarf að fara að vinna í jólakortunum, maður verður víst að senda allmörg stykki í ár. Það er bara kósí. Búin að kaupa nokkur stykki og svona. Gerði það reyndar í október. Ég er of mikið jólabarn til að vera ekki heima um jólin. Oooo.

Ég get varla beðið eftir Asíu. Mamma er samt að reyna að sannfæra mig um að fara ekki. Pff.

,,Ég er sko í keppni við Sveppa og Audda og ef þú gefur mér nærbuxurnar þínar fæ ég 4 stig. Hvað segiru, ertu til?" - Spurði haugadrukkinn maður mig að í strætó á sunnudagsmorgni. Maður er hvergi óhultur ...

Mánuður.

Í dag er 17.nóvember. Ég flýg út eftir mánuð í dag. VÓAH.

Annars eru bara 4 helgar í brottför.

21-22.nóv - óákveðið
28-29.nóv - Vinna og læra fyrir jólapróf
5-6.des - Jólapróf
12-13.des - Sumarbústaður

Ég á of lítinn tíma eftir á Íslandi. Það er svo mikið sem þarf að stússast í áður en ég fer. Hvað þarf maður að hafa með sér til útlanda ef maður ætlar að vera í burtu í kannski 8-10 mánuði? Ég er allavega búin að kaupa mér snjóbretti, svo það kemur með. Og nýji bakpokinn minn sem er svo hardcore að hann er vatnsheldur. Ég veit að ég þarf að hafa með snjóföt og sólgleraugu. Malaríutöflur sem kosta hálfa hendina og vegabréfið.

Annars sit ég hér á kaffitár og læri. Það eru 2 vikur í jólaprófin og það er að bíta mig í rassinn hvað ég er búin að vera ódugleg að lesa þessar bækur. Ojæja.

Ég á ekki að vera að hanga á netinu, en þúst. Glósurnar úr HÍ eru allar á netinu. Það er verið að bjóða uppá afþreyingarvandamál.

Planið er annars bíó í kvöld. 2012. Ég veit ekki hvað ég er að láta hafa mig út í. Ég og gjöreyðingarmyndir erum engin sálufélagar.

En aftur til Durkheim og Marx ...

Bólusetningar.

Það er allt að gerast.

Í gær kom ég svo miklu í verk að það ætti að vera ólöglegt. Ég vaknaði fyrir allar aldir. Var mætt upp í skóla um 8 og naut þess að drekka kaffi og lesa fréttablaðið fyrir hagfræðitímann. Skilaði inn síðasta verkefni vetrarins og naut þess í botn. Fór svo í ræktina að lyfta. Maður þarf að vera orðin smá sterkur þegar maður fer í ævintýraferð úti í heim. Svo reddaði ég mér ferðatryggingu út árið 2010. Hitti svo Huldu á kaffihúsi. Kominn tími til.

Síðan átti ég læknistíma hjá Ferðavernd sem sér um bólusetningar fyrir ferðamenn. Ég kom þarna inn bara til að spjalla um það hvernig sprautur ég þyrfti og annað. Ég er sem betur fer búin að fá barnaveiki og stífkrampasprautuna. Guði sé lof. En allt annað er eftir. Konan byrjaði allt í einu bara að týna til sprautur og ég bara .. hvað í andskotanum er konan að gera. Ég var ekki búin að undirbúa mig andlega undir það. Það átti að gerast seinna!

En konan vildi endilega bara byrja að sprauta mig á staðnum. Það væri svo stutt í að ég færi út að það væri ekkert vit í því að bíða. Þannig ég laggst á bekk. Fékk eina sprautu í hvora hendi. Lifrarbólga A & B og taugaveiki. Síðan skolaði ég þessu niður með kólerudrykk. Fékk svo reikning upp á 18.200 krónur í andlitið. Sjáumst eftir mánuð í aðra svona umferð. Þetta setur mig á hausinn. En ég held þó allavega lífi.

Svo þarf ég að fá 2 sprautur úti í Austurríki. Þriðju lifrarbólgusprautuna og bólusetningu gegn japanskri heilabólgu. Hún tilkynnti mér það konan að ef þú smitaðist af heilabólgunni væru 60% líkur á því að þú dæir. Vúpsí. En nei, Ísland flytur bóluefnið ekki inn. Æjæj.

Redda þessu í Austurríki.

Var að átta mig á því að ég fer eftir mánuð og 6 daga til Austurríkis. Svo eru bara 170 dagar í Asíu. Við ferðahópurinn hittumst á kaffihúsi í gær og ræddum málin. Hópurinn samanstendur af mér, Liljari, Dagmar og Stellu. Í bili allavega. Fórum yfir ferðaáætlunina og svona. Það var alveg mjög gott að fá að rabba aðeins um þetta. Verður alltaf raunverulegra og raunverulegra að maður sé að fara ...

Við byrjum í Malasíu, svo Laos, Kambódía, Tæland, aftur til Malasíu, svo Indónesía, Gilli eyjar, Singapore og svo endum við í Ástralíu og tökum þar hringinn.

Annars er allt gott að frétta af mér. Ég trúi því varla að það sé minna en mánuður þangað til ég er BÚIN með háskólann.

Það gengur ekkert fyrir okkur að finna vinnu fyrir Liljar í Austurríki. Það var planið. Það er að feila. Verður smá leiðinlegt að skilja hann eftir í 4 mánuði, en hey. Ég hef snjóbretti.

Djöfull á ég eftir að verða góð á snjóbretti þegar ég kem heim. Vona að það fari að koma snjór bráðum svo ég geti prufukeyrt það áður en ég fer út. Sé það samt ekki gerast. Búhú.

En ég mæli ekki með Couples retreat.

,,Nú ætlaru til Asíu. Við mamma þín héldum að þú hefðir bara sagt svona.'' - Sagði pabbi við mig í gær þegar ég talaði við hann um ferðatrygginguna. Foreldrar mínir hafa greinilega mikla trú á mér í ævintýraleitinni ...

Kuala Lumpur.

Það er svolítið langt síðan ég bloggaði síðast. Vúpsí.

Í dag er ég allavega í Háskólanum að læra stjórnmálafræði. Vísindaferðir og fyrirlestrar. Ég elska að hata það og ég hata að elska það. Ég er allavega komin með það viðbjóðslega mikinn skólaleiða að ég flý land þann 17.desember. Ég er búin að segja mig úr einum áfanga og er bara í 24 einingum núna. Hagfræði, félagsfræði, vinnulagi og íslenska stjórnkerfið. Orðið á götunni er að félagsfræðin verði killer próf. Það eru víst of margir nýnemar í félagsfræðingnum og það þarf að vera með klásus á þau. Við græðum á því í stjórnmálafræðinni, þ.e.a.s. við fáum smá ögrun í þessum prófum.

Samt ógeðslega fáránlegt að vera allt í einu bara að taka 3 jólapróf með nægan tíma á milli til þess að læra. Hvað er ég komin í?

En já. Ég mæti ekki vel í tíma. Það eina sem ég geri í þessum skóla þessa dagana er að skila inn ritgerðum og verkefnum. Læt það nægja. Sparka svo í skólaleiðann rétt fyrir próf, næ þeim öllum, fæ námslán og svo bara bless bless Ísland.

17.desember ... bara 1 mánuður og 10 dagar. Sjitt.

Ég er að fara að flytja til Austurríkis þá. Í 4 mánuði. Að vinna á veitingastað uppi í skíðabrekkunni í Austurrísku Ölpunum. Finnst það semí geðveikt. Búin að kaupa mér snjóbretti og allt.

Svo er planið að koma bara ekkert heim. Eins og staðan er í dag þá fer ég í smá evróputúr í apríl þegar vinnutörninni í Austurríki er lokið og enda í London 2.maí þar sem ég tek flugvél til Kuala Lumpur með nokkrum krökkum. Þá á að hefjast 4 mánaða reisa um Suð-austur Asíu og Ástralíu.

Við stoppum við í Malasýu, Tælandi, Búrma, Laos, Víetnam, Kambódíu, Indónesíu og endum á Gilli Gilli eyjum að kafa. Förum svo yfir til Ástralíu og verðum þar í 3-4 vikur. Það væri yfirnáttúrulega yndislegt að fá vinnu þar og koma ekkert heim fyrr en næstu jól. Verða úti bara í heilt ár. Það er alveg komin tími á það að maður fari að sjá heiminn svolítið. Þá á maður ekki svo mikið eftir. Bara Ameríkuna, suð og norður.

Er samt smá stressuð yfir þessum bólusetningarsprautum sem ég þarf að fá fyrir ferðina. Þær eru ógeðslega dýrar og ég er skíthrædd við að fá sprautur. Ég veit vel að ég verði að fá þær. Hef allavega lítinn áhuga á því að smitast af taugaveiki, lifrarbólgu eða mænusótt.

Ég er líka hrædd við skordýrin sem verða þarna. Og Kambódía er ekki öruggasti staðurinn í heiminum. Maður er bara spenntur með svona pínu drulluhræðslu á meðan. Má mann það?

Ég er samt svo viðbjóðslega full af tilhlökkun yfir þessu öllu saman. Flyt út af Vesturgötunni núna eftir viku. Spara smá pening áður en ég fer út. Jiii.

Svo fer maður alveg að verða komin með ógeð á þessum flutningum fram og til baka. Akranes-Reykjavík-Akranes ... Urgh.

Sólarvörn.

Ég er alltaf á leiðinni að blogga. Finnst bara stundum eins og ég hafi ekkert til að segja við heiminn lengur.

Það er sumar. Líður samt smá eins og það sé það ekki.

Ég geri lítið annað en að vinna og vera pirruð þegar ég er í fríi. Ég þarf alltaf að hafa ofan af fyrir mér. Það gengur ekkert allt of vel stundum. Maður þarf alltaf að hafa eitthvað að stafni, annars fer maður bara að hugsa um brunann og allt það sem er leiðinlegt. Og það vill maður náttúrulega ekki. Ég er samt hætt að geta lesið bækur. Get bara horft á sjónvarp eins og andlaus hjólbarði. Þá þarf maður sko ekkert að nota heilann. Bara glápir og glápir.

Næsti vetur á að bera með sér betri tíma og blóm í haga. Þá fer ég á skólabekk í HÍ, að læra stjórnmálafræði og þýsku.

Vandamálið með næsta vetur er einfalt. Peningaleysi.

Ef ég fer til Danmerkur og verð þar eitthvað á flakki í allan ágústmánuð, þýðir það að ég á ekki eftir að eiga neinn pening þegar ég byrja í háskólanum. Af hverju ekki? Jú af því allur minn sparipeningur hefur farið í að kaupa hluti sem ég átti fyrir brunann.

Ég verð samt eiginlega að eiga pening, af því ég verð að flytja til Reykjavíkur. Ég bý hjá mömmu og pabba hérna á Akranesi í sumar, sem átti alltaf að vera millibilsástand, og er ágætt svosem. Málið er bara það að ég bý í örsmáu herbergi. Það kemst ekkert fyrir hérna inni nema rúm, sjónvarp og ein hilla. Það lifir enginn þannig.

Mig vantar skrifborð og minn eigin fataskáp og bækur og fallega hluti til að hafa í kring um mig.

Mig vantar að flytja í bæinn og fá minn eigin stað. Byrja upp á nýtt. Vantar samt líka pening til að kaupa mér alla þessa nýju hluti.

Það er of erfitt að vera fátækur námsmaður. Ekki misskilja, ég mun vinna helling með háskólanum í vetur eins og áður, ef ég fæ vilyrði fyrir vinnu áfram. En ég er samt í einhverjum fjárhagsörðugleikum hérna.

Það væri ljúft að geta bara siglt til Hawaii og setið á ströndinni allan daginn og þurfa ekki að hafa áhyggjur af neinu öðru en sólarvörn.

Eeeen. Lífið er tík.

Sjitt.

Ég hef alltaf verið dýrindis námsmaður. Þangað til núna.

Það eru 6 klst í stúdentspróf í jarðfræði. Próf sem vegur 6 einingar. Ég á enn eftir að frumlesa 3 kafla plús læra allt utanað. En ég meina ... ég var í sama pakkanum fyrir söguprófið um jólin og var svo með hæstu einkunnina í bekknum. Stelpan, hún kann þetta ...

Magnús átti afmæli í gær. Það var yndislega kósí og frábært afmæli. Hann bauð bestu vinum sínum í mat og partý. Lítið af fólki og góð stemming. Ég gat samt varla skemmt mér. Þetta minnti mig of mikið á afmælið sem ég ætlaði að halda.

Ég hafði látið Svölu sannfæra mig um að halda uppá afmælið mitt á Klapparstíg 11 eftir að við værum búnar að flytja og bjóða bara bestu félögunum. Það varð svo aldrei neitt úr því vegna ... Tjah, brennuvargs.

Ég fer að flytja aftur heim næstu daga. Heim til mömmu, enn og aftur. Ég ræð ekki við leiguna og einsemdina. Það er tvennt ólíkt að leigja herbergi með 2 hressum vinkonum þínum á sama aldri og að leigja herbergi inná kunningjum sem eru eldri en þú. Tvennt mjög svo ólíkt.

Ég hef ákveðið að flytja helst ekki í bæinn næsta haust nema ég fari að leigja með einhverju hressu fólki á mínum aldri. Ég nenni ekki að leigja herbergi inná einhverjum aftur, né að leigja ein. Við sjáum til.

Ég hef ekki enn fengið vinnu í sumar og mig langar eiginlega bara í háskólann í sumar. Það væri örugglega yndislegt.

Mig langar svo að eiga yndislegt sumar. Ég á það svo ógeðslega mikið skilið. Ég ætti skilið sumar sem myndi bara samanstanda af Jamboree, Írskum dögum, þjóðhátíð, útlandaferðum og Rhódos.

Ég flyt annars inn í gamla forstofuherbergið heima. Nema hvað, það virðist mun minna en það var fyrir 4 árum síðan. Ég kem engu þar inn nema rúminu mínu og einni hillu. Ekki það, ég á hvort sem er ekkert dót.

Dimmissio á miðvikudaginn. Charlie Chaplin, hér kem ég.

Ný gildi.

Á vissan hátt er maður þakklátur fyrir það sem maður hefur gengið í gegn um.

Þetta setur hlutina í samhengi. Lífið, það er að segja.

Þetta sýnir manni hverjir er virkilega til staðar, og hverjir ekki. Sýnir manni hvað er þess virði og hvað ekki. Sumir hafa orðið mér fyrir miklum vonbrigðum. Aðrir hafa komið mér á óvart.

Stundum óskar maður þess að lífið væri fullkomið. Án vandræða.

En þá væri maður ekki sú manneskja sem maður er í dag. Ég er alvöru manneskja fyrir vikið. Ég veit það.

Vinur minn bað mig að brosa um daginn fyrir sig. Ég væri hætt því. Ég gleymi því bara stundum. Vantar kannski tilefni.

Það kemur.

Sjóvá: skítapakk.

Já góðir hálsar. Það er orðið opinbert. Lífið er ósanngjarnt og ömurlegt.

Tryggingarnar neita að borga mér krónu. Ætli það þyki ekki nógu mikil neyð á Íslandi í dag að missa ofan af sér húsnæðið vegna þess að einhver hálfviti ákveður að kveikja í því. Missa svo aleiguna í þokkabót.

Ég yfirgef Ísland eftir stúdent.

Það er allt að ganga frekar illa þessa dagana. Hvað er ég samt að segja "frekar illa" ? Það gengur auðvitað hörmulega. Ég held að þú getir varla lent í ömurlegri aðstæðum en þetta.

Ég hef ekki orku í neitt. Mig langar bara til þess að fá tíma til að vinna upp hlutina. Vinna upp glataðan tíma. Vinna upp glósur. Get það ekki vegna þess að ég er í vinnu og ég er í skóla. Finnst ömurlegt að það sé ætlast til þess að ég taki próf, skili ritgerðum og flytji fyrirlestra.

Ég skil þetta ekki. Ég trúi þessu ekki. Ég nenni þessu ekki.

Ég er bara búin á því.

Ég vil frí.

Mánuður.

Já góðir hálsar.

Í nótt var mánuður síðan Klapparstígur 17 brann.

Ég var einmitt að pæla í því af hverju mér hefði liðið svona illa í nótt.

Ég mætti samt í skólann í dag. Ekki vel sofin. Tók próf í íslensku.

Ég breytti karmanu í herberginu í dag. Kristjana kom í heimsókn og við endurröðuðum öllu hérna inni. Núna líður mér einstaklega vel á Birkimelnum.

Á morgun er þriðjudagur. Þeir eru ömurlegir. Ástæða: tvöfaldur stærðfræðitími.

,, I still haven't found what I'm looking for.'' - U2 ...

Vetrarfrí.

Já góðir hálsar. Vetrarfríinu lýkur í kvöld.

Ég hef eytt mestöllum tímanum í hvíld og svefn, en svo hefur maður nú líka verið duglegur að læra, enda ekki annað hægt.

Fimmtudagurinn fór í svefn og lærdóm. Ég hef örugglega sjaldan lært svona mikið á einum degi. Metnaður.

Föstudagurinn fór í svefn og sturtuferð út í bæ. Ég horfði svo á rúv í 5 klukkutíma.

Laugardagurinn var rosalegur. Mamma vakti mig klukkan tíu um morguninn og sagðist vera fyrir utan. Frábær vekjaraklukka sú kona. Við byrjuðum á því að fara í kolaportið að reyna að finna eitthvað af þeim bókum sem brunnu. Núna á ég svona 12 bækur. Ég fann bækur eins og Sossu, Röndótta spóa og Grillaða banana. Bækur sem fást ekki lengur í bókabúðum. Mikil gleði.

Svo fórum við í Ikea og keyptum náttborð, lampa, þvottagrind, myndir, diska og kerti. Já, ég keypti mér kerti. Veit ekki hvenær ég á eftir að kveikja á því, en vonandi finnst hugrekki í það bráðum. Svo fengum við okkur líka að borða í Ikea. Sá matsölustaður stendur alltaf fyrir sínu.

Ég fór líka í stuttar heimsóknir til Kristjönu og Svölu. Langt síðan maður hefur hitt þær. Svolítið skrýtið að hitta þær ekki á hverjum degi lengur. Núna erum við orðnar venjulegar vinkonur, ekki sambýlingar.

Já svo fórum við líka til Keflavíkur. Heimsóttum leiðið hans pabba og kíktum svo á Smáratúnið til Sigrúnar og Stulla. Það er alltaf gaman að heilsa uppá föðurættina.

Í dag hef ég eytt deginum í kósígallanum að taka til og þvo þvott. Kötturinn á heimilinu pissaði á rúmteppið mitt og púðana. Ekki vinsælt.

,, I could never love a human baby as much as I love this brush.'' - Blades of glory ...

Ónot.

Já góðir hálsar. Ég er í vetrarfríi. Árshátíðinni er lokið.

Ég hef eytt öllum deginum í glósugerð. Ég þarf að vinna upp þriggja og hálfs árs vinnu í íslensku og stærðfræði. Tveggja og hálfs árs vinnu í líffræði. Þetta verður skemmtileg helgi.

Ég er allt í einu orðin mjög myrkfælin. Fyrstu dagana og vikurnar eftir brunann gat ég ekki sofnað án þess að fá svefntöflu og öll ljós urðu að vera kveikt.

Núna tek ég ekki svefntöflu. Ljósið þarf samt alltaf að vera kveikt. Svo er ég líka byrjuð að fá martraðir. Kannski ekki beint martraðir samt. Mig dreymir svarta ketti og þess háttar saklausa hluti. Mér líður bara svo illa í draumunum. Kannski eru þeir ástæðan fyrir því að ég þori ekki að fara að sofa núna. Klukkan er að verða hálf sex að morgni og ég er ekki enn farin að sofa.

Vindurinn hefur líka svo hátt.

Ég held að líkaminn sé bara allur upptjúnaður. Ég hélt það væri kviknað í áðan. Ég fann einhverja lykt og kerfið fór í gang. Hvað var að brenna? Ævar reyndist bara vera með kveikt á kerti inni á baði og reykelsi. Það þurfti ekki meira til.

Ég er ennþá með rosalega ónotatilfinningu, jafnvel þótt það séu fleiri fleiri klukkutímar síðan.

Annars er ég að gera fyrirlestur í íslensku um Jóhann Jónsson og ljóðið hans Söknuð. Mér fannst það passa vel við hvernig mér líður þessa dagana. Ég sakna alls.

,,Ó hvar? Er glatað ei glatað?
Gildir ei einu um hið liðna, hvort grófu það ár eða eilífð?
Unn þú mér heldur um stund, að megi ég muna,
minning, hrópandi rödd,
ó dvel!"
-Jóhann Jónsson ...

10.000 ljósmyndir.

Já góðir hálsar. Ég hef gleðifréttir að færa. Ég endurheimti í dag 10.000 ljósmyndir ásamt fullt af glósum og þáttum. Húrra fyrir því. Staðfest.

Það eina sem ég náði að grípa með mér út í brunanum var talvan og harði diskurinn. Svo fór ég reyndar að sjálfsögðu í úlpuna mína á leiðinni út, enda ekki sport að spóka sig um á nærfötunum einum fata úti á nóttunni. En já. Ég gat samt ekki tekið neinar snúrur úr tölvunni og harða diskinum, enda voru þær fastar í fjöltengi sem var við gluggann minn. Eldurinn var allur í glugganum og því ekki séns að ég færi að hætta lífi mínu fyrir nokkra rafmagnsvíra, fóðraða svörtu gúmmíi. Enda lítið mál að fá svoleiðis aftur ... Eða svo hélt ég.

Kom ekki á daginn að snúrurnar í tölvuna mína og harða diskinn voru ófáanlegar á landinu. Á landinu.

Við tók nokkurra vikna bið eftir snúrunum í tölvuna, sem komu frá útlandinu. Það var frábært að geta notað tölvuna aftur, en þar sem það var nýbúið að formata hana var ekkert inni á henni. Ekki einu sinni forrit til að hlusta á tónlist í. Öll gögnin mín voru inni á harða diskinum. Allar ljósmyndir, allar glósur fyrir skólann ..

Svo ég beið.

Í dag var ég svo enn að bíða, tæpum mánuði seinna. Þá tókum við málin í okkar hendur. Við létum fjarlægja harða diskinn úr boxinu og koma honum fyrir í nýju boxi, sem gengur fyrir algengum snúrum. Svo keypti ég líka prentara/skanna/ljósritunarvél í leiðinni. Svo maður er nú vel græjaður núna skal ég segja ykkur. Heldur betur.

Ég keypti reyndar líka hælaskó í dag. Svona spari, fyrir árshátíðina. Alltaf mikil gleðitíðindi þegar stúlka eignast sína fyrstu dömuskó.

Svo smá fréttir af Birkimelnum. Ég vaknaði við brothljóð í morgun. Þá var María að plokka allar flísarnar af baðherberginu. Þær voru víst ónýtar, og ekki er lengur hægt að komast í sturtu á þessu heimili. Tímasetningin er jú frábær, enda árshátíðin á morgun. Ég stunda því Sundhöll Reykjavíkur af miklu kappi. Það er, ég fór í mína fyrstu heimsókn í kvöld. Ég upplifði viss byrjendamistök sem fylgja því að stunda nýjan sundstað. Ég læsti fötin mín inni í vitlausum skáp og þegar ég kem rennandi blaut úr sturtu átta ég mig á því að lykillinn minn er nr. 41, en skápurinn nr. 116 ...

Ég hljóp reyndar ekki upp í móttöku á handklæðinu einu fata. Sem betur fer var starfsmaður niðrí konuklefanum sem ákvað að hjálpa mér. Hún var samt mjög ... óviss um það hvort hún ætti að hleypa mér inn í skápinn. Eins og ég vissi að konan í græna sundbolnum í heita pottinum úti ætti þennan skáp og ég ætlaði að stela peningaveskinu hennar.

Alltaf gaman að vera landsbyggðarkróginn í Reykjavíkinni.

Ég sit hér við tölvuna þegar klukkan er að nálgast miðnætti og maula skúffuköku og skola henni niður með mjólk. Ég vissi að ég myndi detta í þetta ástand aftur, bara tímaspursmál hvenær.

Árshátíðin á morgun og plönuð ferð í sund. Svo er maður komin með eina góða til að sinna skyldum þeirra sem tvítugir eru orðnir. Ó, hvað það verður ljúft að sinna þeim skyldum sjálfur.

22 dagar í tvítugsafmælið kæra fólk.

22 dagar í fiðluball MR. Mig skortir enn kjól og herramann, en skórnir eru þó allavega komnir í hús.

,, Ég var búin að sjá fyrir mér svona ... fólk með kyndla og eitthvað.'' - Sagði Gunnhildur á 6.bekkjaráðsfundi þegar hún lýsti fyrir okkur hvernig hún hafði ímyndað sér fiðluballið ...

Endurkoma.

Jæja góðir hálsar. Eftir að bróðir hans pabba míns heitins bað mig um að endurvekja bloggið gat ég ekki annað. Ég var farin að sakna þess svo, enda ekki sett inn færslu síðan í nóvember.

Mikið búið að gerast síðan síðast, eeen. Ég ætla ekkert að fara að skrifa um það allt.

Það sem er á döfinni hinsvegar eeer 20 ára afmælið mitt. Ég get ekki beðið, mér finnst það frábært. Minna en mánuður í þetta. Tíminn líður, svei mér þá.

Ég held uppá það 27.febrúar með henni Huldu, enda ekki annað hægt. Ég hlakka alveg rosalega til. Langaði að hafa stórt afmæli, bæði til að þakka fólki óbeint fyrir stuðninginn síðustu vikurnar, og bara af því ég held það verði ógeðslega gaman.

Ég ætlaði að halda upp á tvítugs afmælið mitt 30.janúar á Klapparstíg 17, en það er víst ekki hægt lengur. Það var svolítið skrýtið að upplifa síðustu helgi. Ef allt hefði verið eðlilegt hefði þessari helgi verið eytt í flutninga og partý. Það er flutninga af Klapparstíg 17 yfir á Klapparstíg 11 og bæði empty-apartment partý og afmælipartý hjá mér. Enda hugsaði ég um lítið annað síðustu helgi.

Ég er samt flutt á Birkimel 8 í Reykjavík. Er að leigja herbergi hjá guðfræðinemanum Maríu og kærastanum hennar, leiklistarnemanum Ævari. Þau eru æðisleg. Herbergið er æðislegt. Staðsetningin er æðisleg. Þetta datt inn á síðustu stundu. Ég var flutt inn til mömmu og pabba á Akranesi og búin að búa þar í 2 vikur og taka strætó á milli. Það var rosalega erfitt, ekki í þeim skilningi að ég hati það að búa á Akranesi, heldur að þurfa að sætta sig við það að þurfa í raun að taka eitt skref afturábak í lífinu.

Samt talandi um afmælið mitt, þá hef ég við smá vandamál að stríða. Ég vil ekki fá neinar gjafir af því mig langar ekki til þess að eiga neitt. Þetta er í raun vandamál hjá okkur öllum, sem lentum í því að missa aleiguna í brunanum. Maður hefur enga löngun. Þótt það sé kannski fáránlegt, þá hugsar maður ósjálfrátt hver tilgangurinn sé með því að eiga fullt af fallegu dóti, það á eftir að hverfa hvort sem er.

Ég hef alveg verið að kaupa mér ýmislegt eftir brunann, og þá mest föt og skó, þótt ég hafi fengið rosalega mikið gefins frá vinkonum í þeim málum. Eiginlega allt annað en það, hef ég fengið gefins. Ég hef ekki þurft að kaupa mér snyrtivörur eða mikið af skóladóti því það eru fyrirtæki og stofnanir hér á landi sem eru frábærar.

Eina dótið sem ég á í raun hérna í herberginu er rúm, snyrtidót, föt og skólabækur. Veggirnir eru að mestu tómir og kannski frekar tómlegt hérna inni í vissum skilningi, en ég kann samt ágætlega við það. Auðvitað langar mig til að gera rosalega kósí hérna inni og þannig, en það er einhvern veginn enginn tilgangur lengur.

Ég veit reyndar að það er líka fáránlegt, en eitt af því versta þykir mér að allar bækurnar mínar brunnu. Mér er eiginlega drullusama um dót eins og þvottavélina, kommóðuna og skrifborðið. Maður tengdist því ekki eins tilfinningalegum böndum eins og maður tengdist bókunum sínum. Mig langar í þær allar aftur, en samt ekki.

Mjög lýsandi fyrir ástandið á mér er það að inni í nýja herberginu er ég ekki með neina hillu. Ég gerði það að ásettu ráði. Mig langar ekki að hafa tóma hillu inni hjá mér því ég á ekkert dót til að setja í hana.

Hlutirnir eru samt orðnir mun betri. Mér líður alltaf betur og betur. Reyni að horfa fram á við og halda áfram, þótt það sé alltaf erfitt. Það skilur líka enginn hvað það er erfitt. Fólk er kannski líka strax byrjað að gleyma því svolítið hvað ég á bágt ennþá. Ég hef engan áhuga á því að láta koma fram við mig eins og einhvern aumingja eins og gert var fyrst, en mig langar samt að fólk sýni því skilning að ég sé að ganga í gegn um eitthvað sem ... er ömurlegt og erfitt.

Ég trúi því heldur ekki að ég sé að fara í stjörnufræðipróf á morgun. Mig langar ekki.

-J